منابع محلی به تلویزیون دیار تایید می‌کنند که طالبان امروز برخی از شبکه‌های مخابراتی در بخش‌هایی از کابل را قطع کرده‌است. به گفته‌ی این منابع، از آغاز صبح تا کنون، ارتباط تلفونی و اینترنتی در برخی مناطق، به‌ویژه غرب کابل، مختل شده‌است.
طالبان تاکنون هیچ‌گونه توضیحی درباره‌ی این اختلال ارائه نکرده‌است. با این حال، تجربه‌های مشابه در گذشته نشان می‌دهند که این گروه، قطع شبکه‌های مخابراتی را به عنوان بخشی از تدابیر امنیتی در مناسبت‌های مذهبی و عمومی به‌کار می‌برد؛ الگویی برگرفته از سیاست‌های امنیتی برخی از کشورهای همسایه.
به گفته‌ی منتقدان، این اقدام در ظاهر ممکن است به قصد جلوگیری از حملات احتمالی یا اختلال در مراسم مذهبی توجیه شود، اما در واقع، چنین شیوه‌ای از مدیریت امنیت، یکی از نمادهای ناتوانی ساختار حاکم در تامین امنیت واقعی است. قطع شبکه‌های مخابراتی در روزهای مهم، نه تنها در زندگی روزمره‌ی شهروندان اختلال ایجاد می‌کند، بلکه حق بنیادین آنان برای دسترسی به اطلاعات، تماس با نزدیکان، دریافت خدمات اضطراری و پوشش رسانه‌ای را سلب می‌کند.
یک کارشناس حوزه‌ی امنیت و فن‌آوری اطلاعات به دیار گفت که چنین اقدامات «کلی و کورکورانه»، امنیت را تقویت نمی‌کند، بلکه با ایجاد هراس، بی‌اعتمادی و انسداد ارتباطات، فضا را برای شایعه‌پراکنی، واکنش‌های هیجانی و حتی بی‌ثباتی بیشتر فراهم می‌سازد. او افزود: «تامین امنیت با خاموش‌کردن صداها و قطع ارتباطات، نه‌تنها غیرمسئولانه است، بلکه نشانه‌ی آن است که ساختارهای اطلاعاتی و امنیتی موجود، به‌جای اصلاح ساختاری و ارتقای ظرفیت، به ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین راه‌ها متوسل می‌شوند.»
برخی دیگر هم می‌گویند که امنیت پایدار، از مسیر خاموش‌کردن شبکه‌های مخابراتی نمی‌گذرد. به گفته‌ی این منتقدان، وقتی گروه حاکم برای هر مناسبت مذهبی یا ملی، ارتباطات را قطع می‌کند، در واقع اعتراف می‌کند که ابزارهای دقیق‌تری برای مدیریت تهدیدات ندارد. این وضعیت، برای کشوری که در حال بازسازی اعتماد اجتماعی و سیاسی است، می‌تواند نه تنها ناکارآمد، بلکه «خطرناک» باشد.
