موسسه‌ی لووی، امروز (سه‌شنبه)، گزارشی منتشر کرده که بر بنیاد آن، در سال 2025، دست‌کم 75 کشور فقیر جهان باید قرضه‌هایشان به چین را بپردازند. مجموع این قرضه‌ها، معادل 22 میلیارد دالر برآورد شده است.
در این گزارش آمده که چین از اکنون تا پایان این دهه‌‌ی میلادی، به‌جای آن‌که به کشورهای در حال توسعه قرض بدهد، بیشتر در تلاش خواهد بود تا قرضه‌هایش را از آن‌ها پس بگیرد. این اقدام اما در کشورهای فقیر، کاهش فقر را مختل، روند توسعه را کند و خطر بی‌ثباتی اقتصادی و سیاسی را افزایش می‌دهد.
این قرضه‌ها عمدتاً تحت ابتکار «کمربند و جاده» و با حمایت دولتی اعطا شده‌اند؛ طرحی که از پروژه‌های ملی در حوزه‌هایی مانند مکتب، پل و شفاخانه گرفته تا شاهراه‌ها و بندرهای دریایی و هوایی را در بر می‌گیرد. طالبان نیز به‌تازگی با پاکستان و چین توافق کرده تا یکی از پروژه‌های این ابتکار، به افغانستان نیز گسترش یابد؛ موضوعی‌که نگرانی‌ها در مورد پیامدهای آن‌را در پی داشته است.
بیشتر بخوانید: منابع اطلاعاتی به نیوز ۱۸: طالبان در مسیر وابستگی کامل به چین قرار گرفته است
طرح «کمربند و جاده» بیشتر در کشورهای در حال توسعه متمرکز است، جایی‌که دولت‌ها برای دسترسی به سرمایه‌گذاری خصوصی یا منابع مالی سایر کشورها، با مشکل روبرو اند. این روند نگرانی‌هایی درباره‌ی نفوذ و کنترول چین به‌همراه داشته و اتهام‌هایی را نیز به دنبال داشته که بیجینگ با قرضه‌های «غیرقابل بازپرداخت»، کشورهای دریافت‌کننده را در «تله‌ی قرض» گرفتار می‌کند.
دولت چین اما اتهام ایجاد «تله‌ی قرض» را رد می‌کند. کشورهای دریافت‌کننده نیز از چین دفاع کرده و گفته‌اند که این کشور شریک «قابل‌اعتمادتری» بوده و زمانی به آن‌ها قرض داده که دیگران از ارائه‌ی کمک خودداری کرده‌اند.
با این حال، گزارش موسسه‌ی لووی هشدار می‌دهد که حجم بی‌سابقه‌ی قرضه‌هایی‌که اکنون باید به چین بازپرداخت شوند، می‌تواند به ابزاری برای فشار سیاسی تبدیل شود، به‌ویژه در زمانی‌که دولت امریکا کمک‌های خارجی را به‌شدت کاهش داده است.
چین اطلاعات زیادی پیرامون ابتکار «کمربند و جاده» منتشر نمی‌کند، از این‌رو، موسسه‌ی یادشده اعلام کرده که برآوردهایش به احتمال زیاد، مقدار قرضه‌های کشورها به چین را کمتر از حد واقع نشان می‌دهد. در سال ۲۰۲۱، نهاد «اید داتا» برآورد کرده بود که چین حدود ۳۸۵ میلیارد دالر، به‌طور پنهانی، طلب‌کار است.
