عبدالعلیم خان، وزیر ارتباطات فدرال پاکستان، در نشست پایانی «مجمع کازان» اعلام کرد که این کشور شش مسیر بازرگانی مهم به روسیه و اروپا را از طریق چین، افغانستان و ایران شناسایی کرده‌است. این مسیرها شامل شبکه‌های جاده‌ای از کراچی به مسکو از مسیر چین و قزاقستان، و همچنین از گوادر به مسکو از مسیر افغانستان، ترکمنستان، ایران و جمهوری آذربایجان است.
وی تاکید کرد که هدف پاکستان تنها تبدیل شدن به یک نقطه‌ی ترانزیتی بین جنوب آسیا و آسیای مرکزی نیست، بلکه خواستار ایفای نقش به عنوان «پل اقتصادی» میان این مناطق است. به گفته‌ی این مقام پاکستانی، این کشور طی سال‌های پسین با امضای توافق‌نامه‌های مختلف و مشارکت فعال در سازمان همکاری شانگهای، «به همکاری‌های منطقه‌ای متعهد مانده‌است.»
عبدالعلیم خان پروژه‌ی راه‌آهن مزار شریف به کوهات را یکی از طرح‌های مهم این کشور دانست که هزینه‌ی آن حدود ۶۳۳ میلیون دالر برآورد شده است. همچنین وی خاطرنشان کرد که بندر گوادر هم‌اکنون خدمات حمل و نقل کالا را آغاز کرده و پاکستان قصد دارد دسترسی آسیای مرکزی به آب‌های آزاد و گرم را تسهیل کند.
وزیر ارتباطات پاکستان «علاقه‌ی عمیق» کشورش را برای تقویت اتصال شمال – جنوب در بخش ارتباطات تکرار کرد و افزود که بزرگراه ام-۶ که سوخار را به حیدرآباد متصل می‌کند، یکی از پروژه‌های کلیدی برای جذب سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود.
وی افزود که از سال ۲۰۲۳، سازمان تدارکات ملی پاکستان، خدمات حمل کالا به ازبیکستان و قزاقستان ارائه می‌دهد. علاوه بر این، از اگست سال گذشته، پاکستان تسهیلات ویزای فرودگاهی برای شهروندان ۱۲۶ کشور به منظور تسهیل بازرگانی و سرمایه‌گذاری معرفی کرده است.
عبدالعلیم خان در سخن‌رانی خود برنامه‌های راهبردی پاکستان برای اتصال کراچی، کویته و گوادر به آسیای مرکزی و اروپا از طریق شبکه‌های جاده‌ای را تشریح کرد و از آغاز کار بر روی پروژه آزمایشی راه‌آهن به روسیه از مسیر ایران خبر داد. وی از برگزاری مجمع کازان استقبال کرد و تعهد کشورش را برای ایفای نقش فعال در توسعه‌ی منطقه‌ای ابراز داشت.
از سویی هم، معاون نخست‌وزیر روسیه در دیدار با این مقام پاکستانی، آمادگی این کشور را برای تقویت همکاری‌ها با پاکستان در زمینه‌های اقتصادی، فرهنگی و دیگر حوزه‌ها را اعلام کرد.
با این حال، برخی کارشناسان، اظهارات این مقام پاکستانی را «بلندپروازانه و غیرواقع‌بینانه» دانسته‌اند. این‌شمار، بی‌ثباتی در افغانستان، عدم شفافیت مالی و موانع ژئوپولیتیکی مانند تنش با هند، را از موانع بنیادین عملی شدن این طرح‌ها می‌دانند.
