هبت‌الله آخندزاده، رهبر طالبان، در سخن‌رانی عیدی خود که ۵۴ دقیقه به طول انجامید، با لحنی «تند و هشداردهنده»، از خطر اختلاف‌ها در میان طالبان سخن گفت و آن را تهدیدی جدی برای بقای حاکمیت این گروه، شعله‌ور شدن جنگ داخلی و فرو رفتن افغانستان در «گودال آتش» توصیف کرد.
او در این سخن‌رانی، تلویحاً از جناح حقانی‌ها پرسید: «کفار چگونه به شما قابل اعتماد شد و به مجاهدان خود، باور ندارید؟»
او گفت که جهان در تلاش است تا طالبان را نسبت به وی بی‌اعتماد کند و این بی‌اعتمادی را ابزاری برای تفرقه قرار دهد. او افزود: «دنیا کوشش می‌کند که این‌طور اختلاف ایجاد کند که از رهبر تان اطاعت نکنید. رهبر تان آدم غلط است. بعد، فایده‌اش به کفار می‌رسد و مسلمانان باز به جان همدیگر می‌افتند.»
این سخن‌رانی که در دو بخش اصلی ارائه شد، در 33 دقیقه‌ی نخست به کمک مردم -و نه حاکمیت- به «فقرای مسلمان» تمرکز داشت و سپس به موضوعاتی چون اختلاف‌های داخلی، جنگ با امریکا و ناتو، و ضرورت وحدت پرداخت. او به‌ویژه در ۹ دقیقه‌ی پایانی، با تمرکز بر شکاف‌های میان طالبان، از پیروانش خواست به «تبلیغات دشمنان» گوش ندهند و به‌جای اعتماد به «کفار»، به مجاهدانی که به گفته‌ی او، سال‌ها برای اسلام «جهاد» کرده‌اند، اعتماد کنند.
هبت‌الله تاکید کرد که «تبلیغات منفی» علیه رهبران طالبان، بخشی از نقشه‌ای است که می‌خواهد مردم را از این گروه جدا کند. او این اقدامات را تلاشی برای بازگرداندن افغانستان به «گودال آتش» توصیف کرد و گفت: «آن‌قدر تبلیغات زهری که طرفداران دموکراسی، طرفداران کفار، عیب‌ها و تهمت‌ها را به رهبران طالبان وارد می‌کنند، که رهبران طالبان بی‌کیفیت اند، این‌طور اند آن‌طور اند، ببینید که کوشش می‌کنند، افغانستان یک بار دیگر به گودال آتش تبدیل شود. می‌خواهند جنگ شروع شود. می‌خواهند طالبان و مردم را جدا کنند.»
او «با تعجب» از اعتماد برخی جناح‌ها در میان طالبان بالای، به گفته‌ی او، «دشمنان خارجی» انتقاد کرد و این پرسش را مطرح نمود که چرا «مجاهدانی» که به قول او، «خون خود را برای اسلام داده‌اند»، مورد بی‌اعتمادی قرار می‌گیرند. هبت‌الله گفت: «کفار چگونه به شما قابل اعتماد شد و به مجاهدان خود بی‌اعتماد ندارید؟
این در حالی‌ست که اخیراً ایالات متحده، سراج‌الدین حقانی، وزیر داخله‌ی طالبان و دو عضو دیگر شبکه‌ی حقانی را از فهرست پاداش برای عدالت این کشور خارج کرد و جوایز چندین میلیون دالری برای بازداشت آن‌ها را برداشت. حقانی‌ها همچنان دیروز، فای دی هال، دومین زندانی امریکایی در نزد این شبکه را طی دو هفته‌ی پسین آزاد کردند. تلگراف نوشت که این آزادی در پاسخ به اقدام امریکا برای حذف نام‌های این افراد از فهرست پاداش برای عدالت و به نشان «رضایت» شبکه‌ی حقانی از دولت ترمپ انجام شده‌است.
هبت‌الله اطاعت از رهبر را وظیفه‌ای دینی دانست و هشدار داد که عدم اطاعت، به تکرار جنگ‌های داخلی گذشته منجر می‌شود. هبت‌الله با اشاره به تجربه‌ی پس از جنگ علیه روس‌ها گفت: «اطاعت کنید. یک حکم که صادر شد، پشتش ایستاد شوید. هم علما، هم مردم عام، هم مجاهدین پشت حکم ایستاد شوند. قدر و احترامش را کنند. این برای اتفاق، وحدت و نظم شما رکن مهم است. اگر نکنید، یکی یک طرف و دیگری طرف دیگر برود، آخر به جنگ‌ها دچار می‌شوید. همان‌طور که در گذشته بود. جهاد در برابر روس‌ها کامیاب شد، باز که ما بین خود افتادیم، جنگ شد.»
هبت‌الله همچنین از حضور «جاسوسان دشمن» در میان طالبان سخن گفت و آن‌ها را عامل بی‌اعتمادی و فروپاشی نظام‌ها دانست. او بهار عربی را نمونه‌ای از تحریک غرب علیه نظام‌های اسلامی خواند و پرسید: «جاسوسان شان در بین ما هستند. ما را به همدیگر بی‌اعتماد می‌سازند. که نظام‌ها را فرو بپاشند. بهار عربی را غرب شروع کرد و مردم را علیه نظام‌ها تحریک کرد. چرا این در امریکا نمی‌شود؟» او همچنان اسرائیل را غاصب و اشغال‌گر توصیف کرد و گفت: «اسرائیل غاصب و اشغال‌گر است. اراضی مسلمانان و مسجد مسلمانان را غضب کرده. ظلم و وحشت شان را تمام دنیا دیده.»
در پایان، هبت‌الله حاکمیت این گروه را نتیجه‌ی ۲۰ سال جهادِ به گفته‌ی او «مردم افغانستان» دانست و از پیروانش و مردم خواست که از آن حفاظت کنند. او گفت: «طوری که ۲۰ سال جهاد را کامیاب کردید، نظام اسلامی هم ۲۰ سال از شما کامیابی می‌خواهد. عقب ننشینید. بی‌همت نشوید. قربانی خود را فراموش نکنید. محکم بیاستید. مثلی که ۲۰ سال جهاد را با خون خود کامیاب کردید، نظام اسلامی را هم ۲۰ سال با خون خود حفاظت می‌کنید.» او همچنین از تلاش به گفته‌ی او، «شیطان و طرفداران دموکراسی» برای جدایی مردم از طالبان هشدار داد و افزود: «شیطان‌ها کوشش می‌کنند که مردم عام را از طالبان دور کند.»
هبت الله افزود: «شما از ما جدا نیستید. شما مردم امارت ما هستید. امارتی و غیرامارتی وجود ندارد. همه امارتی هستید.»
رهبر طالبان همچنین با افتخار به ۲۰ سال جنگ این گروه علیه دولت پیشین افغانستان، ایالات متحده و ناتو، آن را نمونه‌ای از موفقیت ناشی از «اتحاد و حمایت خداوندی» خواند. او خروج نیروهای خارجی را «شکست آن‌ها» و دلیلی بر شکست دشمنان در سراسر جهان دانست و گفت: « افغانستان چرا در برابر اشغال‌گران کامیاب شد؟ امریکا و ناتو و بعضی ممالک اسلامی (ترکیه). ۲۰ سال جنگیدند. با خجالت و شرمندگی شکست خوردند. خدا دور شان کرد. خدا زمین افغانستان را به یک نظام اسلامی سپرد. در اینجا که شکست خوردند، در تمام دنیا شکست می‌خورند. ما نصرت خدا را به چشم‌های ما دیدیم.»
هبت‌الله همچنان بر ضرورت یک «نظام اسلامی خالص» تاکید کرد و اعلام نمود که قوانین باید کاملاً بر اساس شریعت باشند، بدون به گفته‌ی او، هرگونه تقلید از غرب یا اصلاح قوانین گذشته. او از رد قوانینی که بر پایه‌ی تعدیلات پیشین بودند خبر داد و گفت: «قانون باید شریعت خالص باشند، مداخله‌ی کس دیگری در آن نباشد. آنچه صادر می‌کنم، قانون آن است، چون اینجا توسط متخصصان ساخته می‌شود. نه توسط کارشناسان غربی.» او افزود: «اتفاق افتاده که قانونی که تعدیل و اصلاح سابق بوده را رد کرده‌ام.» او همچنین از سه گروه «قانون‌گذاری» نام برد که در وزارتخانه‌ها، عدلیه و استره محکمه مشغول تدوین آنچه هستند که این گروه «قانون» می‌نامد.
به گفته‌ی برخی کارشناسان به دیار، سخن‌رانی هبت‌الله آخندزاده، تلاشی «هراسان» برای تثبیت قدرت مطلقه‌ی او و سرکوب هرگونه صدای مخالف در میان طالبان و مردم است. به گفته‌ی این کارشناسان، او با توصیف کردن انتقادها همچون «تبلیغات زهرآگین کفار» و تهدید به جنگ داخلی در صورت عدم اطاعت، فضای «خفقان‌آمیزی» را ترسیم می‌کند که هرگونه اختلاف‌نظر را «خیانت به اسلام» جلوه می‌دهد. از سویی هم، از دید این کارشناسان، تاکید «افراطی» بر قانون‌گذاری شرعی بدون توجه به واقعیت‌های پیچیده جامعه‌ی افغانستان، نشان‌دهنده «دیدگاهی متحجرانه» است که راه را بر هرگونه پیشرفت و انطباق با نیازهای امروزی می‌بندد. منتقدان می‌افزایند که، هبت‌الله با بزرگ‌نمایی «دشمنان خارجی و جاسوسان خیالی»، ترس و بی‌اعتمادی را در جامعه تزریق می‌کند تا سلطه‌ی خود را توجیه کند، در حالی که هیچ راه‌حل عملی برای مشکلات واقعی مردم ارائه نمی‌دهد و صرفاً به شعارهای احساسی و تکراری بسنده می‌کند. به گفته‌ی این منتقدان، این سخن‌رانی از یک‌سو، فریادی برای «اطاعت کورکورانه» و حفظ قدرت یک فرد در لباسی دینی است و از سوی دیگر نشان‌دهنده‌ی عمق اختلافات درون‌گروهی در میان طالبان است.
