اخیراٌ سازمان عفو بین‌الملل، بازداشت مهرنگ بلوچ را «نقض حقوق بشر» عنوان کرد. ملاله یوسف‌زی، برنده‌ی جایزه‌ی نوبل صلح نیز در تایید این موضوع، از وی پشتیبانی کرد و وی را «صدای میلیون‌ها تن که نمی‌توانند صدای خود را بُلند کنند»، دانست. اما مهرنگ بلوچ کیست؟ چرا در میان ۱۵ میلیون جمعیت بلوچستان، این زن به نماد اعتراض بدل شده و در برابر حکومتی ایستاده که مدعی نمایندگی از ۲۵۰ میلیون شهروند پاکستان است؟
کمی عقب‌تر برگردیم، در سال 2009 نیروهای امنیتی پاکستان عبدالغفار لنگاو – که یک ملی‌گرای بلوچ بود – را بازداشت کردند. مدتی بعد، در سال 2011 پیکر بی‌جان او درحالی‌که نشانه‌های شکنجه در آن آشکار بود، پیدا شد. پس از آن در سال 2017 پسر عبدالغفار ربوده شد. او پس از سه ماه، از بند در حالی رها شد که آثار شکنجه در او نیز مشهود بود. مهرنگ بلوچ از درون این خانواده آمده‌است. مرگ پدر و شکنجه‌ی برادر که بازتاب معضل اجتماعی پاکستان بود، او را به سمت انتقاد از سیاست‌های دولت پاکستان رهنمون ساخت.
در یکی از گزارش‌های دید‌بان حقوق بشر آمده‌است که از سال 2011 تا 2024، مجموعاً 8 هزار و 463 تن در پاکستان ناپدید شده‌اند. در همین حال، داده‌ه‌های یک نهاد دولتی این کشور نیز نشان می‌دهند که در این بازه‌ی زمانی در پاکستان، حدود 10 هزار تن ناپدید شده‌اند و از این میان سه‌ونیم هزار تن آن در ایالات خیبرپختونخوا و نزدیک به سه هزار آن در ایالت بلوچستان بوده‌است. بااین‌حال، برخی‌های دیگر، آمار ناپدیدشدگان را فراتر از این ارقام می‌دانند. در گزارش عفو بین‌الملل آمده‌است که این ناپدید شدن‌ها، اغلب به «سازمان‌های امنیتی دولت پاکستان نسبت داده می‌شوند که فراتر از نظارت قضایی عمل می‌کنند.» بسیاری از این افراد که ناپدید می‌شوند، پس از مدتی با علایم شکنجه، آزاد می‌شوند در حالی‌که برخی دیگر را تنها می‌توان در «گورهای دسته‌جمعی» یافت.
مهرنگ، زاده‌ی این شرایط است. او که در سال 1993 به‌دنیا آمده، تحصیلات پزشکی دارد. اما تلاقی رویدادهای شخصی با مسئله‌ی اجتماعی بزرگ‌تر که همانا «ربودن و کشته‌شدن» مردم بلوچستان بود، او را به منتقد سرسخت دولت پاکستان تبدیل کرد. مهرنگ با دو چالش بزرگ روبه‌رو است؛ از یک‌سو، زن بودن در جامعه‌ای مردسالار، و از سوی دیگر، انتقاد از سیاست‌های سرکوب‌گرایانه.
او در سال 2020 «کمیته‌ی همبستگی بلوچ – بی‌وای‌سی» را تاسیس کرد تا این‌گونه بتواند مردم بلوچ را برای اعتراضات مسالمت‌آمیز در برابر «سرکوب دولت پاکستان»، متحد کند. او همچنین در اواخر سال 2023، 1600 کیلومتر را از تربت (جنوب بلوچستان) تا اسلام‌آباد پیمود تا توجه را به وضعیت ناپدیدشدگان و نقض حقوق بشر در بلوچستان، جلب کند. این راهپیمایی، به او شهرت زیادی بخشید. در اکتوبر 2024، مجله‌ی تایمز او را به عنوان 100 رهبر نوظهور تاثیرگذار معرفی کرد و در دسامبر همان سال، در فهرست 100 زن تاثیرگذار بی‌بی‌سی قرار گرفت. او که می‌خواست در مراسمی که از سوی مجله‌ی تایمز برگزار می‌شد، شرکت کند؛ به‌گفته‌ی خودش، «بدون هیچ دلیل قانونی یا معتبر و به‌گونه‌ای ناعادلانه، در فرودگاه بین‌المللی کراچی» متوقف گردید و اجازه‌ی پرواز به او داده نشد.
دولت پاکستان او را در روز شنبه (2 حمل) به اتهام «حمله به یک بیمارستان و تحریک خشونت» بازداشت کرد. برخی کارشناسان می‌گویند که با توجه به پیشینه‌ی خانوادگی او، خطر کشته‌شدنش در بازداشت نیز وجود دارد.
عفو بین‌الملل نوشته که پس از 38 ساعت از بازداشت «غیرقانونی»، او همچنان از دسترسی به وکیل و خانواده‌ی خود محروم است. این سازمان نوشته‌است که «بازداشت‌های خودسرانه» در ایالت بلوچستان جریان دارد و از دولت پاکستان خواسته تا مهرنگ را فوراً آزاد کند. این سازمان همچنان گفته تا مقامات پاکستانی از متهم کردن فعالان بلوچ به پرونده‌های «بی‌بنیاد» برای طولانی‌تر کردن بازداشت «غیرقانونی» آن‌ها خودداری کند.
مهرنگ در واپسین پُست خود در شبکه‌ی ایکس، با به اشتراک‌گذاری یک نوار صوتی از کشته‌شدن یک شهروند بلوچ در پاکستان، نوشت: «نسل‌کشی بلوچ‌ها را متوقف کنید.»
